از جمله آثاری که سهم بارزی در شناسایی فرهنگ و هنر بسیاری از مسائل گوناگون از ادوار کهن ایران زمین داشته است وتشخیص آن ها مجهولات بی شماری را مرتفع می سازد، آثار کنده کاری و نقوش است.
نقش ها و کنده کاری ها اولین آثار هنری انسان بدوی است که به وسیله ی آن ها تلاش نموده، خواسته های مادی و ظاهری و امیال و محسوسات روحی و فکری خود را به صورت ساده تا آن جایی که برای او با وسایل و امکانات محدود مقدور بوده است، منعکس می کند. انسان پیش از تاریخ در اثر دگرگونی های طبیعی و شرایط مناسب اقلیمی که در منطقه ی سکونت او پدید آمد، از مأوی و مسکن خود که پناهگاه های سنگی و غارها بود، دست کشیدو سکونت در دشت را آغاز کرد*1

(*1.یکی ازکهن ترین جایگاه های سکونت در دشت فلات ایران(سیلک کاشان)است که ضمن کاوش های پایه ی تپه، آثار و علائم سکونت از این دوران به دست آمده و همان طور که می دانیم از اولین محل استقرار اقوام بومی ایرانی بوده است.)